Categorie: Corso

1000 X Bedankt

Dancing Corso in Herinnering was gisteren een groot succes. Maar liefst 1000 bezoekers kwamen over de vloer om te kijken naar de tentoonstelling, te luisteren naar de twee presentaties en natuurlijk ook om te dansen.

Dit project was nooit gerealiseerd kunnen worden zonder de inzet van tal van organisaties, medewerkers en vrijwilligers. Erfgoed Noorderkempen zorgde voor de algemene communicatie en coördinatie van Erfgoeddag in Leuven, Kringwinkel SPIT voor de locatie en de enthousiaste inzet van hun medewerkers, 30 cc leverde geluid en licht, Wisper de schildersezels voor de tentoonstelling, Vredeseilanden de beamer voor de presentatie, Printdeal.be drukte de panelen, de Leuvense Lindy Hoppers en DJ Swingenstijn zorgden voor muziek en dans en Erfgoedplus.be zorgde voor de online presentatie. Een hele trits van getuigen vertrouwden me hun verhalen en collectiestukken toe zonder dewelke we dit project nooit zo moi hadden kunnen stofferen. Stadsarchief Leuven tenlotte zorgde voor ondersteuning bij het archiefonderzoek dat de basis vormt voor een dergelijk project en verdere ondersteuning in de vorm van het inscannen van documenten.

Ik hoop dat ik niemand over het hoofd heb gezien, maar bij deze nogmaals dank. 1000 X dank.

Het project is trouwens nog lang niet afgelopen. Meer getuigen spraken me dan ik tot nu toe kon interviewen. Ook tijdens het evenement werd ik nog door verschillende mensen benaderd met nieuwe verhalen. Er is ook nog de nazorg voor de archieven en getuigenissen die me werden toevertrouwd. We gaan dus nog even doorzetten, al zal dat wellicht voor na 1 september zijn, wegens ander priotiteiten hier en nu die mijn volle aandacht opeisen. Wie weet komt het ooit nog eens tot een heus Corso boek?

Cor Vanistendael
Voorzitter
Dans’ant vzw

Evenement: Dancing Corso in Herinnering

Erfgoeddag 2017 – zondag 23 april 2017 van 14u tot 18u

Voor veel Leuvenaars is ‘de Corso’ in de Diestsestraat een begrip. De legendarische zaal uit 1902 had vele levens: tot midden jaren negentig deed ze dienst als fuif- en concertzaal, theaterzaal en zelfs bokshal. Vele bekende artiesten passeerden er de revue: van Kid Tony, Adamo, Doe Maar tot dEUS. Maar ook vele Leuvenaars vertoefden er graag en leerden er hun lief kennen. Nog later werd het pand een fotogalerij en nu vind je er een kringwinkel van SPIT. Ook vandaag herinneren de rozetten aan het plafond nog aan de kleurrijke geschiedenis van het gebouw.

Uit zorg voor dansant erfgoed riep Dans’ant de Leuvenaars op om verhalen en relikwieën rond deze Leuvense ‘danstempel’ kenbaar te maken. Op basis van al dit ingezamelde materiaal wordt in de zaal op Erfgoeddag 2017 (zondag 23/04/2017) een publiekshappening gehouden. Dancing Corso komt zo weer even op zijn oorspronkelijke locatie terug tot leven komen.

Programma:

14u00: Deuren

14u30: Lezing – de geschiedenis van Dancing Corso sinds 1902

15u00: DJ Swingenstijn draait vinylplaatjes – Lindy Hop

17:00: Herhaling Lezing

18u00: Einde

Tussendoor is er gelegenheid om de tentoonstelling te bezoeken

Inschrijven voor dit evenement kan via facebook

Het verhaal achter de foto

Het komt niet zo vaak voor dat iemand herkend wordt op een foto van 50 jaar geleden. Facebook is een daarin soms behulpzaam, zoals weer eens is gebleken. Enkele dagen nadat ik bovenstaande foto uit het archief van Charles Welis postte, belde Justine Bijloos me enthousiast op. Zij bleek de dame in het witte kleedje op de foto.

De foto werd gemaakt naar aanleiding van een twistwedstrijd die tussen oud en nieuw 1961 – 1962 doorging in De Corso en die zij toen won. Ze won die samen met haar broer (rugnummer 15) die we hier op de foto, helemaal rechts herkennen aan de bar boven in de Corso.

Enkele dagen geleden mocht ik even langskomen om het “echte verhaal” te horen van Mevrouw Byloos. Zij bleek samen met haar broer de onbetwiste twistkampioene van Leuven en omstreken in die jaren. Ze wonnen verschillende wedstrijden, onder meer die van de het Drukkersbal van ’62 zoals deze medaille getuigt.

Broer en zus Byloos leerden thuis dansen van hun moeder die zelf heel getalenteerd was. Ze volgden nooit elders dansles. Hun stijl was apart omdat ze synchroon exact dezelfde bewegingen met armen en benen maakten. Niemand anders deed of kon dat en zo sprongen ze er toch telkens weer uit.

Fotomateriaal: Justine Byloos, Charles Welis

Zaal Marrant

Een tijdje geleden deed ik wat onderzoek naar de ontstaansgeschiedenis van de Corso in het Stadsarchief van Leuven. De bedoeling was om de bouwgeschiedenis van het pand na te gaan en zodoende de wortels van deze danszaal te ontdekken. Het was geen gemakkelijke klus omdat de huisnummers in Leuven voor WOI en tijdens het interbellum regelmatig veranderden. Dat had uiteraard met de grote bouwactiviteit voor 1914 en de brand van Leuven en de heropbouw die na 1918 volgde te maken, maar het maakt het niet gemakkelijker om de juiste dossiers op te vragen.

De Corso werd door Félix Marrant gebouwd in 1901 als danszaal, maar het pand werd zwaar beschadigd tijdens de brand van Leuven. In 1922 volgde dan heropbouw met een volledig nieuwe zaal. De rozetten die je vandaag nog in het plafond aantreft, net zoals de pilaren en de gaanderijen, zijn nog oorspronkelijke elementen. De plannen doen echter vermoeden dat de hele zaal betegeld was. Dat zal wel een prachtig zicht zijn geweest, maar wellicht een ramp voor de akoestiek. De zaal stond toen bekend als Salle Marrant.

Tijdens het interbellum neemt Julien Vandenhoeck de zaal van zijn schoonvader over en er is een vermoeden dat ze onder zijn bewind, minstens een tijdje onder de naam Alcazar werd uitgebaat. Ze was er zeker niet minder populair door, getuige de registratie van de danstaksen tussen 1 mei 1945 en 31 april 1946.

Pas na 1946 wordt de zaal bekend als Corso. Vanaf 1960 wordt ze overgenomen door Eugène Terclavers, nadat hij de zaal al sinds 1950 uitbaatte. Wat dus betekent dat de familie Marrant – Vandenhoeck – de oorspronkelijke eigenaars – in feite de zaal het langste in bezit hebben gehad. Over twee generaties heen bleef ze zowel in bezit en in uitbating tussen 1901 en 1950. Het zou me benieuwen of deze familie nog foto’s of familieverhalen zou hebben over die halve eeuw? Bij deze dus een warme oproep om contact op te nemen met Dans’ant vzw.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Foto’s: Stadsarchief Leuven – dossiernummer in watermerk