Het is weer een tijdje geleden dat ik nog wat postte op deze blog. Het zijn drukke tijden voor cultuurliefhebbers. Het nieuwe schooljaar ging van start en ondertussen studeerden we rustig verder op onze archieven en bronnen. Ter meerder glorie van de wetenschap in het algemeen en de dansgeschiedenis in het bijzonder. Het wil overigens niet zeggen dat we niets meldenswaardigs vonden. Wel integendeel. De afgelopen maanden was David A. Day van Bringham Young University in Utah in het land. David verricht al 15 jaar naarstig onderzoek naar het Ballet van de Brusselse Opera. Wil het toeval dat hij zijn doctoraat maakte over het ballet in de Franse en Hollandse tijd, wat dan weer mijn onderzoeksperiode is.
Maar het leven bestaat niet altijd uit toevalligheden. Hoewel. Toevallig was ik verleden jaar in januari in het Aalsterse stadsarchief onderzoek aan het doen op het archief van muziekvereniging “Le Concert”. Dit ter voorbereiding van een leuk artikel waarover ik het al eerder had op deze website en dat u hier kunt lezen. Alles behalve toevallig kwam ik daar natuurlijk namen van muzikanten en dansmeesters uit het Brusselse tegen. Net zoals ik een jaar eerder in Sint-Niklaas dansmeesters uit Antwerpen was tegengekomen. Zo ging dat toen namelijk: men haalde de grote namen van het ballet van de opera naar zijn etablissement in de provincie om volk te trekken. En dat werkte want een danszaal uitbaten was doorgaans een lucratieve bezigheid destijds.
Omdat ik vermoedde dat de Brusselse muzikanten eveneens aan de opera waren verbonden, contacteerde ik David. Hij kende de namen van de orkestleden van de Brusselse opera en toevallig of niet waren daar een paar snaken bij die af en toe bijklusten in Aalst. Het was overigens een bekend fenomeen dat vrijwel alle muzikanten er bijbaantjes op nahielden waardoor het orkest vrijwel nooit in volledige bezetting speelde. Waarmee ik dan weer de mythe van de historische uitvoeringspraktijk even om zeep help. Want als men werkelijk wil klinken als toen… dan moet men dus met onvolledige orkesten, op slechte instrumenten en in een zaal vol ongewassen, stinkende mensen aan de slag. Maar dat zal wel niet de bedoeling zijn, enz. enz.
Enfin, dit alles om u te zeggen dat David afgelopen zomer naarstig met een ploegje studenten fantastisch werk verrichtte door een pak scores in te scannen en op het web te zwieren. En ook niet toevallig meldde ik hem dat zich in Antwerpen alvast minstens een even interessant fonds bevond dat hij dringend eens moest gaan bekijken. Hetgeen zeer toevallig ook gebeurde. Dus mensheid: juicht en prijst! David A. Day mag vanaf volgend jaar ook de opera en ballet scores van de Antwerpse én de Brusselse conservatorium bibliotheek komen inscannen en op het web te grabbel gooien voor onderzoek. Het voorlopig resultaat kunt u alvast gaan bewonderen op de website met de vanzelfsprekende naam www.archives.org die uiteraard geen toeval kan worden genoemd. Kortom: geef David en zijn ploegje op digitale wijze een high five, mocht je toevallig in de buurt vertoeven.
De video toont een bal in de muntschouwburg ca 1956 – bron – www.ina.fr