Auteur: Cor Vanistendael

Een mens kan nooit alles weten

opera_stage_forain

Afgelopen week was er één van vreemde ontdekkingen. Op de laatste pagina van Danspunt.Magazine las ik dat een tentoonstelling over dansgeld had plaatsgevonden op 14 augustus jl. Bovendien bevindt de organisator, Numismatica Herentals, zich vlak bij mijn werk.

Maar het was nog niet alles. In datzelfde danspunt magazine prijkte een afbeelding van een schilderij van Jean – Louis Forrain dat overduidelijk een operabal als onderwerp heeft. Blijkt dat dit jaar van maart tot juni 2011 een overzichts expo van ’s mans theatertekeningen en schilderijen plaatsvond in Petit Palais de Paris.

Ik troost me in zo’n geval met het besef dat een mens inderdaad niet alles kan weten, maar dat er ook maar 24 uur in een dag zijn en 7 dagen in een week. Jammer doch helaas! Al kunnen we het natuurlijk niet nalaten de vinger op de zere plek te leggen en de fout in de titel van dit werk ‘Opera Stage’ getiteld even te duiden.

De dansparen staan immers niet op het podium van een theater, maar op de zwevende balvloer – wellicht van de Parijse Opera – die voor carnaval bals werd opgebouwd op de parterre. Dat is met name te merken aan de loges op de achtergrond, maar eveneens aan de wat frivool gekleede danseres die naast de deftige heer met hoge hoed wordt geplaatst.

Verdorven zeden op de balvloer met andere woorden. Forrain was een karikaturist en als dusdanig dus een beetje een moraalridder. Het gaat hier om een vrij typische voorstelling zoals we die o.a. ook terug vinden bij Van Mieghem.

Polka van Hostade rulz

MANdolinMAN old tunes, dusted down from mandolinman on Vimeo.

Zelden zo enthousiast geweest over dansmuziek als verleden donderdag toen in Herent-hier-om-de-hoek MANdolinMAN optrad, het kersverse mandolinequartet van Adries Boone. De vier heren kwamen hun CD voorstellen “Old Tunes, Dusted Down”, een ode (of hoe noem je dat?) aan het levenswerk van Hubert Boone, vader van. Onwaarschijnlijke muziek dat wist ik al langer, maar dat het met zo waanzinnig veel drive kon, dat is en blijft de verdienste van de leden van het quartet en dat zijn dan ook niet van de minsten.

We worden overigens verwend de laatste tijd, wij liefhebbers van traditionele muziek. Op 9 oktober aanstaande is het namelijk voor de zoveelste keer Concours d’Arguedennes in Montbliart (Sivry). De jaarlijkse hoogmis voor traditionele dansmuziek in België. Een wedstrijd voor hafabra muzikanten die nog traditionele serenade en dansmuziek spelen. Allen daarheen. Bovendien wordt er de nieuwe CD van Limbrant en A Ràse de Terre voorgesteld.

De beste plaats om een danskoorts op te lopen

Dans_Mondial_Cover

Onder deze titel, maar dan in het Engels, verscheen vandaag een artikel op de BBC pagina, rubriek ’travel’. Aan te raden plekken voor dansante reizen. Het idee opperde ik in alle vertrouwen reeds 10 jaar geleden eens in het bijzijn van een niet nader te noemen VRT producer. Waarbij ik zoveel jaar later werd gebeld door Lannoo Uitgevers met de vraag of ik niet mee wilde werken aan een glossy boek over dans voor Vlaanderen Vakantieland over dans-reizen. Een slag in het gezicht noemen ze zoiets, maar aangezien het moeilijk te bewijzen viel, zei ik maar toe. Ik schreef daarop het hoofdstuk over de geschiedenis van De Wals voor Dans Mondial waarop ik nog steeds trots ben. In het vervolg vraag ik een patent aan op mijn goede ideeën.

Mode en dans: één strijd

Deze video vond ik afgelopen week ergens op het wereldwijde web. Mode en dans dwars door elkaar. Over de historische betrouwbaarheid van de outfits durf ik geen uitspraken doen. Wat de dans betreft is het leuk gedaan, maar wel een beetje cliché en vooral heel Amerikaans. Voor de jaren 30 – 40 klopt het beeld daarom met vrij grote zekerheid niet met de realiteit hier in de danszalen van toen. Wel met het Holywood en Amerikaanse dansgeschiedenis dictaat van vandaag.