Net een weekje terug uit Schotland en, zoals dat gaat, even kopje onder gegaan bij de informatieverwerking op de zaak. Alsof er al fietsend door de highlands wat zand in het mechaniekje terecht kwam. Goed om vast te stellen hoe snel je hersens vergeten wat routineus kantoorwerk is. Dan kunnen ze zich ten minste vrijmaken voor de echt belangrijke dingen des levens, zoals genieten van het landschap of goed gezelschap bij een lekker glas. Maar wat hebben we dan geleerd onderweg? Heel veel natuurlijk, maar om eerlijk te zijn, weinig over dansgeschiedenis. Daarvoor heb je namelijk mensen nodig en die zijn eerder schaars op de ‘Outer Hebridies’. Of toch vele malen schaarser dan pakweg schapen of scholeksters. Er liggen ook alleszins meer zeehonden te zonnen op de stranden dan inheemse deernen in bikini. Toch wil ik de komende weken een paar reflexies op u loslaten en opnieuw zal dat gebeuren onder de werktitel ‘Reisdagboek van een danshistoricus’. Ik hoop dat het mag smaken. En dan nu tijd voor een glas Oban Single Malt. Cheers!