In het kort: het was een fantastische ervaring. Een klein, maar oh zo fijn symposium in New College, Oxford. Net wat ik nodig had op dit moment. We verbleven ook nog eens in één van de studentenkamers daar, wat een beleving is op zich. Je leeft er een paar dagen in een totaal afgeschermde omgeving van een uitzonderlijke kwaliteit en schoonheid. Eten deden we voor de gelegenheid in de ‘Hall’, een eetzaal uit de 14de eeuw die een beetje aan Hogwards doet denken. Dat laatste is trouwens niet toevallig, veel scènes uit de Harry Potter films werden in een gelijkaardige zaal in Christ Church opgenomen. De scène met Draco Malfoy die door Alastor Moody in een fret wordt veranderd onder een grote boom werd dan weer in kloostergang van New College gecapteerd. Prachtig romantische plek dus en ik begrijp nu helemaal waarom je je in zo’n omgeving goed op je examens kunt voorbereiden. Het is een beetje kunstmatig (de grote boze wereld wordt echt wel buitengesloten), maar o zo charmant.
Mijn lezing ging door op het eind van de eerste intensieve dag afgelopen dinsdag om 5 uur. En het moet gezegd: het was een groot succes. Ik weet dat het niet erg bescheiden klinkt, maar het was gewoon zo. De gewoonte van de meeste academische sprekers om van blad te lezen en de slides eerder als bijkomstige plaatjes te beschouwen, leidt niet altijd tot wat ik als een boeiende presentatie ervaar. Het kan wel zijn dat zulks van uit de academisch cultuur misschien als iets eerder bijkomstig wordt beschouwd, maar naar mijn persoonlijk gevoel is het toch ook wel belangrijk om ten allen tijde je publiek mee te nemen. Wie dat ook moge zijn. Het is een beetje de geheime afspraak bij presentaties. Wij zullen nu een tijdje stilzitten en doen alsof we aandachtig luisteren naar jou, maar dan moet jij wel een beetje boeiend blijven. Zoiets. Ten minste wanneer je weerwerk wil achteraf.
De mijne kostte, zonder opscheppen, ongeveer twee maanden aan intensieve voorbereidingen. Een complex verhaal tot een speech van 20 minuten samen persen, het vraagt wat van een mens (met dank, overigens, aan mijn maat Olivier voor de uitstekende tips en coaching). Ik schat dat de slideshow zo ongeveer 30 versies kende en dus zeker meer repetities kostte, de stopwatch in de hand. Pas de ochtend van de dag zelf begon ik me een beetje op mijn gemak te voelen. Dat klinkt misschien overdreven, maar dat is het in mijn ogen niet. Je wil gewoon niet afgaan op zo’n belangrijk moment als een lezing in New College in Oxford voor zo’n publiek.
Bij deze nog eens bedankt aan de organisatoren voor al het werk dat ze er in hebben gestoken en speciale dank aan Jennifer Torp voor de hartelijke ontvangst en alle goede zorgen ter plaatse.
Wie dat wil kan de audio opname hier downloaden. De presentatie kan helaas niet online, wegens vol met ‘expliciet fotomateriaal’ van waardevolle archiefstukken uit een 6 -tal instellingen. Het zou gekkenwerk zijn om die rechten allemaal voor deze gelegenheid te klaren. Dat kan altijd later nog voor een publicatie. Of een reportage. Wie weet.
Wordt ongetwijfeld vervolgd…
