Mensen die deze blog volgen, zullen hebben gemerkt dat het afgelopen jaar vrij druk was. Om te beginnen lanceerde ik begin 2013 de nieuwe wordpress versie van de blog. De oude blogger was niet langer wat ik zocht.  Bovendien stelde zich het probleem van de meertaligheid waar ik toch al langer over nadacht. Het onderwerp waarmee ik me onledig hou, is nu eenmaal vrij internationaal van aard, ook al is de invulling ervan soms lokaal. Ik vond het derhalve jammer om de verzamelde kennis die zich op deze blog bevindt, niet te kunnen delen met mensen die het Nederlands niet machtig zijn. Tenslotte wilde ik met de vzw ook zoiets als een nieuwsbrief kunnen verzorgen en ook dat bleek in blogger niet zo simpel.

Beroepshalve wist ik ondertussen dat met wordpress ik vrijwel zeker over het geschikte platform zou beschikken om die doelstellingen gezamelijk te realiseren. Niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn was. WordPress is met name veel hacker gevoelig dan andere platformen zoals ik een aantal keren mocht vaststellen. Het verplichtte me om enkele maatregelen te nemen om hen buiten te houden, maar voorlopig heb ik geen last meer van spam als van pogingen tot inbraak.

Maar leverde de inspanningen ook wat op? Als je het puur cijfermatig (met dank aan google analytics) bekijkt zeker wel:

	2012	2013
Unieke bezoekers:	1804	2057
Trouwe bezoekers	14%	20%
Tijd per bezoek	00:01:04	00:01:10
Aantal bezochte pagina’s	1,72	2,13

Je kunt er over discussiëren of dat een spectaculaire stijging kan worden genoemd, maar voor mij is de sop de kool meer dan waard. Het blijft tenslotten een uitermate “niche” blog die ik hier onderhoud. Meer verwacht ik niet. En hoe dan ook: hoeveel mensen zouden anders ooit iets zinnigs over dansgeschiedenis lezen? Ik durf er trouwens mijn kop op verwedden: mijn wetenschappelijke artikels zijn sowieso minder populair.

Wat het aantal posts betreft, ging het er ook wat op vooruit: 37 posts dit jaar tegenover een gemiddelde van 26 in de vorige jaren, waarvan ik er ook nog eens 20 vertaalde naar het Engels. Niet elke post is namelijk interessant voor het internationale publiek. Wanneer ik het bijvoorbeeld had over mijn e-boek, vertaalde ik de posts daarover niet. Het had mijn inziens weinig zin om een Nederlandstalig boek aan te prijzen in een andere taal.

Nu, wat betreft dat boek: dat werd maar eventjes 147  keer van Smashwords gedownload. Wat voor een essai toch ook niet slecht is. Het goede nieuws is trouwens, dat ik hoop om binnenkort het tweede deel van de drie voorziene essaies online te kunnen zwieren. Wat me meteen brengt bij de toekomstverwachtingen.

Om te beginnen wil ik het komende jaar toch wel een grondige opkuis van de oude blog. De oude berichten zijn zeker nog de moeite, alleen zien ze er niet echt uit. Bij de import loopt vaak vanalles mis, zoals het overzetten van ‘oude’ opmaakstijlen. Eén van de zaken die ik graag wil rechtzetten, wat de uniformiteit toch wel ten goed zal komen. Daarnaast blijft het plan overeind om ook af en toe oudere posts te vertalen naar het Engels. Het internationale verhaal blijft me boeien en ik krijg er ook meer en meer reakties op. Dus…

Een ander plan dat ik zeker verder wil uitwerken is de Leuvense danswandeling. Einddoel blijft om er een soort wandel – app over de fuifcultuur in Leuven van te maken. Dat kan ik natuurlijk niet alleen, vandaar de samenwerking met Erfgoedcel Leuven en andere Leuvense stadsdiensten zoals 30 cc. Maar aangezien dit soort trajecten nooit goed te voorspellen zijn, wil ik zeker niet vooruitlopen op de feiten.

Tenslotte kan ik nu nog aankondigen dat dit jaar cruciaal wordt voor mijn doctoraatsonderzoek. Ik ga in april naar Bath (U.K.) waar de Biannual Early Dance Circle Conference plaatvindt. Wat in het voorjaar wellicht nog enkele bezoeken aan Parijse archieven noodzakelijk zal maken. U zal het allemaal hier kunnen volgen op deze blog. Veel leesplezier!

Bron beeld: http://alizeelifestyle.com

Wanneer je als danshistoricus een inleiding als deze leest, dan ben je meteen verkocht:

“Met hoeveel zouden ze zijn, al die Vlamingen die sedert het einde van WO 2 ooit plezante (nachtelijke) uurtjes op de tonen van vrolijke hits, zeemzoete ballades of opzwepende muziek in dancings hebben doorgebracht ? De één flamboyant en bijna even getalenteerd als Fred Astaire en Ginger Rogers, de andere als eeuwig muurbloempje of met een wat onwennig “maar-waar-moet-je-anders-heen-op-een-weekend” gezicht… Hoeveel aasden er wel niet ooit met wild kloppend hart op de felbegeerde handtekening van de één of andere Vlaamse of buitenlandse artiest ? Met hoeveel zijn ze wel niet, die er hun eerste slow dansten, of er misschien zelfs een levenspartner leerden kennen ? En omdat elke medaille nu eenmaal een keerzijde heeft… Hoeveel hebben er wel niet ooit wat te veel gedronken, leren roken of “iets sterkers” te gebruiken ? Om nog maar te zwijgen van de kemphanen die er om een niemendal of om de gunsten van een “belle of the ball” hebben gevochten, of de ongelukkigen, die na het uitgaan in een ongeval betrokken zijn geweest…”

Deze heerlijke tekst vormt de inleiding op een tweetal artikels over “Dancings in Vlaanderen” die een bijzonder geslaagde introductie vormen op het uitgangsleven na WO II. Als dusdanig sluit dit soort artikels bijzonder goed aan bij de inhoud van deze blog. Zo zeer zelfs dat je van een soort ‘zielsverwantschap’ kunt spreken. In Engelstalig blogland werken dit soort sites veel meer samen en misschien zou dat wel leuk kunnen zijn. Artikels uitwisselen van tijd tot tijd. Samen artikels schrijven, ervaringen uitwisselen of inzichten delen. Misschien één van de goede voornemens voor 2014?

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Bron beeld: Retroscoop

Danswandeling Leuven van 21 december was een succes. 17 deelnemers volgden Cor Vanistendael door de Leuvense binnenstad, op zoek naar gebouwen en plekken waar een interessante link met het dansant verleden van de stad voorhanden was. De vrucht van een jaar onderzoek van Dans’ant vzw en een mooie samenwerking met Stadsarchief Leuven, Erfgoedcel Leuven en 30 cc. Het uiteindelijke doel is om nog één stapje verder te gaan en een soort QR – route uit te stippelen die je via een app op je smartphone zelf kunt volgen.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

From Danswandeling Leuven, posted by Cor Vanistendael on 12/21/2013 (7 items)

Generated by Facebook Photo Fetcher 2

Ter voorbereiding van de danswandeling van 21 december aanstaande, dook ik een jaar geleden in het Leuvens stadsarchief op zoek naar aanknopingspunten. Ik kreeg een goede leidraad in handen van danshistoricus collega’ Staf Vos die voor de publicatie ‘Veel volk verwacht – Populaire muziekcultuur in Vlaams-Brabant’ een jaar lang in opdracht van het KADOC onderzoek mocht verrichten naar populaire danscultuur. Hij meldde in zijn bijdrage voor de publicatie reeds de aanwezigheid van danszalen met dansorgels in het Leuvense en dat zette mij op mijn beurt er toe aan die dossiers wat grondiger onder de loupe te nemen.

Het werd een interessante zoektocht omdat ze uiteindelijk bevestigde dat net zoals in Gent, Antwerpen en Sint-Niklaas  er ook in Leuven een sterke aanwezigheid was van draaiorgels in danszalen vanaf het einde van de 19de eeuw. Niet dat zulks hoefde te verbazen: het is een internationale trend die te verklaren valt door de opkomst van een heuse draaiorgel industrie gebaseerd op patentering van inovatieve toepassingen van pneumatische techniek in de decennia voordien. Wat natuurlijk wel telkens anders is wanneer je met dit soort onderzoek begaan bent, is de plaatselijke situatie. In Antwerpen en Gent bestond er overduidelijk een wettelijk kader dat na 1875 gericht was tegen een al te massale verspreiding van dansorgels in de stad. In Leuven vond ik vooralsnog geen enkele specifieke gemeentewet terug, noch dossiers ter voorbereiding hiertoe, zoals in voornoemde steden wel het geval was.

De dossiers die wel veelvuldig voorkwamen, waren de zogenaamde ‘hinderlijke inrichtingen’ omdat dansorgels vanaf ca 1890 langzaamaan op drijfkracht overschakelden ter vervanging van manuele draai-arbeid. Aanvankelijk waren dat gasmotoren, maar al vrij snel ging het om electrische aandrijving. Op drijfkracht werd (en wordt) belastingen geheven, en dus moesten de eigenaars van dergelijke installaties een vergunning aanvragen. De procedure was van meet af aan al gericht op het bestrijden van overlast via een commodo & incommodo onderzoek door de wijkagent. Wellicht achtte het Leuvense stadsbestuur daarom minder noodzakelijk om dan ook nog eens een apart vergunningsbeleid voor danszalen zelf uit te werken.

Voor de volledigheid geef ik hieronder een overzicht van de danszalen waarvan we met stellige zekerheid kunnen weten dat ze met een dansorgel waren uitgerust. Mijn bedoeling is om deze kennis te delen in functie van het onderzoek naar bestaande draaiorgel- en/of iconografische collecties.

Tot nu vond ik geen enkele foto van een Leuvens dansorgel terug en dat is opmerkelijk. Voor iedere stad waar ik via archiefwerk met draaiorgels in aanraking kwam, was beeldmateriaal voorhanden. Bij deze dus een warme oproep om, indien het bestaat, die materiaal bekend te maken. En als er dan problemen zouden zijn om de instrumenten te dateren of te identificeren waar ze ooit stonden, kan deze – en andere informatie uit het stadsachief – misschien tot hulp zijn.

Beeldgebruik: Stadsarchief Leuven – MA#11266/02