Een mens vindt niet elke dag “toevallig” een link naar een balorganisatie met traditie. ‘Le bal Costumé des Climbias‘ dat elk jaar met carnaval in Lodelinsart plaatsvindt, is zo’n uitzondering. Het bal bestaat sinds 1893 en is zowel ‘masqué’ als ‘non-masqué’, het heeft zijn eigen dans en dito danswijs en als klap op de vuurpeil een nog vrijwel intakte balzaal. Een mens zou van minder lyrisch worden.
Le Concert was een actieve concert-en muziek vereniging in Aalst vanaf ca 1790 tot 1914. Het onderzoek naar het verenigings archief uit de periode 1790 – 1830 dat uitzonderlijk bewaard bleef in het stadsarchief van Aalst, leverde al tal van nieuwe inzichten op. Vooral over de muzikanten die de bals verzorgde. Eén van die muzikanten was Dhr. Eeman, waarvan bovenstaande foto het overlijdensbericht toont. Nog geen maand eerder speelde hij nog een bal. Het leven kan een mens soms te rap af zijn. Later dit jaar verschijnt hierover nog een artikel van mijn hand. Fotogebruik met toestemming van het Stadsarchief van Aalst.
Deze blog heeft een beetje geleden onder de aanhoudende druk van andere projecten. Ik excuseer me hiervoor en beloof dat het in de toekomst beter zal gaan. Het goede nieuws is dan weer dat dans’ant vzw vanaf nu officieel is en dat we actiever zijn dan ooit.
Zoals gisteren nog toen ik een – al zeg ik het zelf – felgesmaakte lezing gaf over dansgeschiedenis voor de ‘Orde der Prince’ in Kasterlee. En omdat bomen elkaar niet tegenkomen, maar mensen wel, levert dergelijke ontmoetingen vaak bijkomende contacten en informatie op. Zo wist een dame me te vertellen dat er in Diest nog een echte intakte oude danszaal te vinden is.
Na even surfen vonden we die ook terug (zie foto). Een sprekend voorbeeld van een oude danszaal (ca 1900) die nadien in de loop van de jaren ’30 werd gemoderniseerd tot cinema anex danszaal. Gelijkaardige inrichting als de plaza in Sint – Amands, waarover we hier al eerder berichtten.
Bonsoir à tous.
“Een ruim twee eeuwen oud theater in de Parijse wijk Montmartre is dinsdag door brand verwoest. Het theater, het Elysée Montmartre, was de geboorteplaats van de erotische dans cancan.”
Stond vandaag in zowat alle gazetten te lezen. Als er bijvoorbeeld in een artikel zou staan, W.A. Mozart die Tristan & Isolde in 1964 componeerde, was het kot te klein. Een ketter in de kerk der encyclopedisten. Elementaire kennis heet zo iets, enz. , enz.
Mooi niet dus, want het gaat natuurlijk ‘maar’ over dansgeschiedenis en dan is alles gepermiteerd. Lees er ‘Guinguettes et Lorettes. Le bal publique au XIXième sciècle à Paris’ op na en dan kom je tot een veel genuanceerder beeld. Nl. dat de cancan oorspronkelijk een sociaal niet geheel onschuldige parodie was van de onderklasse op de dansmanieren van de hogere klassen. Met name in de quadrille danste men niet meer of niet minder balletoefeningen ca 1815. Als men de juiste dansmeester kon betalen ten minste. De cancan werd pas echt erotisch ca 1840 toen een paar Parijse studentenclubs een ‘cancan’ versie van de quadrille dansten, maar dan geheel naakt. Danseressen vanzelfsprekend ook in venuskostuum.
Ik durf mijn kop erop verwedden dat DAT nooit in het afgefikte Elysee Theater werd vertoond. Of vergis ik me?