Categorie: 19de Eeuw

Reisdagboek van een danshistoricus – Deel 3

Kopenhagen_Tivoli_002

Eenmaal bezocht ik Kopenhagen, hoofdstad van het voormalige Deense rijk. Het contrast met de provincie kan niet groter zijn. Zelfs Frankrijk kent een minder centralistisch bestuur dan Denemarken. Elke hippe kip van het land woont en werkt er. Gezellig samen in een stadje zo groot als pakweg Antwerpen. Alleen kun je er ongeveer geen donder beginnen omdat de prijzen er zo astronomisch hoog liggen. Bovendien werd de mythe als zouden Denen gediciplineerde en goed georganiseerde burgers zijn, meteen ontkracht door een street rave waarin we terecht kwamen. Denk aan Laundry Day in het voornoemde A, maar dan zonder voldoende piscijnen, afvalbakken en blauw op straat. Resultaat: de hele stad ondergezeken, een immens glastapijt met daartussen een massa zatte en uitsluitend blanke Denen die van een barslecht feestje toch nog iets poogden te maken. Maar ja, als je eerst een liter gin per kop binnenslaat wordt het natuurlijk moeilijk. Collectieve binge drinking laat zich slecht verteren ook al heb je zelf al wat op.

Maar wat kwamen we onderweg tegen? Toch niet een echt Tivoli Park zeker! Les Jardins Tivoli, genoemd naar het Romeinse buiten, waar rijke patriciërs hun lustoorden bouwden, werden in Parijs opgericht in 1766, door Simon – Gabriël Boutin, de ‘fermier général’ van Louis XV (als we deze studie mogen geloven ten minste) De tuin heette toen nog niet zo. De naam kwam er pas na de Franse revolutie. Tivoli was een pretpark ‘avant la lettre’ met bals als één van de ‘pôles d’attraction’ bij uitstek. Maar zelfs toen was er al een reuzenrad en een soort achtbaan, kortom ook een soort voorloper van wat we later de kermis zouden noemen. In 1810 wordt een tweede Tivoli geopend maar ca 1830 gaan de zaken defintief op de fles. Niet zonder de naam Tivoli een wereldreputatie te hebben bezorgd. Later in de 19de eeuw wordt het zelfs een heuse ‘franchise’ en dragen wereldwijd pretparken, restaurants, balzalen en zelfs nog cinema’s de magische naam. In K. wordt het huidige park in 1843 geopend. Het is daarmee één van de oudste pretparken ter wereld die nog steeds in bedrijf zijn. Dit prachtige beeld werd in 1922 vanuit een luchtballon genomen.

Spelterini_Tivoli_Copenhagen

Reisdagboek van een Danshistoricus – Deel 1

Schleswig_Theater

Na een dagje fietsen uit Kiel, kwamen we aan in Schleswig, een alleraardigst havenstadje vlak bij de Duitse grens. Het lijkt oppervlakkig bekeken zelfs een beetje op Brugge, maar door zijn ligging heeft het toch een aparte geschiedenis. Schleswig behoorde vanaf 1460 tot de Deense Kroon, maar was tegelijk een gebied waar de Duitse invloed niet viel uit te sluiten. Pas vanaf 1815 werd het lid van de Duitse bond. Vandaag is er nog steeds een belangrijke minderheid Denen in de stad en zijn er vier erkende talen: Duits, Deens, Nedersaksish en Noord-Fries.

Wandelend door de straten viel mijn onmiddellijke het mooie Theater in Neo-classistische stijl op. Gezien die de politiek verandering rond 1815, lijkt het niet uitgesloten dat dit theater daarbij een rol van belang speelde. Gezien de niet te onderschatten betekenis van bals in diezelfde periode en de algemene geplogenheid om bals in theaters te organiseren, leek me dit een bijzonder interessante plek om even bij stil te staan. We waren er te kort, maar anders was ik zeker eens op de zolder of in de kelder gaan neuzen om de oude theater – balzaal op te sporen.

Reisdagboek van een Danshistoricus

Valse_Pijl_3

De afgelopen weken viel er weinig te beleven op deze blog. We zijn getrouwd en op huwelijksreis vertrokken. Vandaar. Maar omdat je je passies ook op huwelijksreis soms niet thuis kan laten, krijgen jullie de komende weken een aantal grappige en soms opmerkelijke reisverhalen te lezen. De wereld bekeken door de bril van een danshistoricus. Met als schot voor de boeg, deze authentieke en niet gefotoshopte wegwijzer naar dit plaatsje.


Grotere kaart weergeven

Ze zou overigens op menige balvloer niet misstaan: “Pas op mensen! walsen gebeurt naar links en is een dans in driekwartsmaat.” Voilà.

Les Climbias

verhaegen_climbias

Een mens vindt niet elke dag “toevallig” een link naar een balorganisatie met traditie. ‘Le bal Costumé des Climbias‘ dat elk jaar met carnaval in Lodelinsart plaatsvindt, is zo’n uitzondering. Het bal bestaat sinds 1893 en is zowel ‘masqué’ als ‘non-masqué’, het heeft zijn eigen dans en dito danswijs en als klap op de vuurpeil een nog vrijwel intakte balzaal. Een mens zou van minder lyrisch worden.