Categorie: Corso

Een kopje Corso en ander nieuws

Vandaag een fotoshoot gedaan van een koffiekopje. U leest het goed: een fotokopje in studio gefotografeerd wegens het logo en de sfeer van een kopje koffie in de Corso. Ik had al een zo’n foto via Daniël Delaet, maar ik wilde een compleet wit beeld en dan kan je niet anders dan in een fotostudio.

Het project schiet inmiddels ook goed op. Volgende week dinsdag is er een persconferentie in de kringwinkel. Tegen dan wordt er ook een mega-grote wandposter opgehangen in de vitrine door de mensen van SPIT. Dus wie vanaf dinsdag aanstaande in dat stuk van de Diestsestraat voorbijwandelt, zal er niet meer naast kunnen kijken.

Wie dat wil kan zich ondertussen ook aanmelden op het facebook evenement dat ik voor de gelegenheid heb aangemaakt.

Ondertussen staan we dus weeral in de LVN van deze maand en is het programmaboekje voor Erfgoeddag af en beschikbaar (met dank aan Erfgoedcel Leuven en hun collega’s van de communicatiedienst). Jullie merken het misschien niet heel de tijd, maar er zijn dus bergen werk verzet de afgelopen weken.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Stereo Dancing Corso

Nogal wat Leuvenaars herinneren zich de goeie gouden dagen van Stereo Dancing Corso. Op zondag namiddag tussen vier uur en middernacht. Elke week een ander orkest van topkwaliteit. De Pebbles, Jess & James, The Rockets, André Van Duin. Wie nog niet allemaal. Vandaag kwam hier Charles Welis, de initiatiefnemer van Stereo Dancing Corso over de vloer. Wat een charme, wat een geheugen. Vanaf eind jaren ’50 tot begin jaren ’70 deed hij het allemaal zelf, samen met zijn vrouw. Naast zijn job bij de Stella. Leuven mag van geluk spreken dat Eugène Terclaver en hij elkaar vonden in dit voor die tijd vernieuwende concept. Tot de ruige jaren ’70 eraan kwamen en het allemaal een beetje te veel werd.


Wie herkent de jonge Mike Verdrengh, gitarist bij de Leuvense Ypsilons?


Aan de voorgevel prijkte deze neonreclame.

Archief Corso Theater naar Stadsarchief Leuven

Het Corso project levert inmiddels tientallen getuigenissen en verhalen op. Eén van de uitdagingen blijft echter het samenstellen van een complete tijdslijn. Verleden week ben ik daar alweer een stukje dichterbij gekomen. Daniël De Laet (van Radio Sinjaal o.a.) contacteerde me een aantal weken geleden over zijn periode als uitbater van Corso Theater.

De episode was mij tot nu toe onbekend, maar na de sluiting als dans- en concertzaal was het een tijdje stil in de Corso. In 1999 begon Daniël dan opnieuw, maar ditmaal als theater. Hij had immers goede ervaringen met volkstheater in enkele zaaltjes in de ruimtes achter de studio’s van Radio Sinjaal gevestigd in de voormalige Hungaria. Gedurende een jaar of vier draaide het Corso Theater op volle toeren met stukken als “Wie Slaapt Er Op de Bank”, “Die van Ons Heet Alfons”, “Mr. André in Soirée”, enz. Tal van Leuvense acteurs maakten er hun debuut en tourden met deze bezetting door Vlaanderen.

Daniël draagt nu zijn hele collectie affiches en administratie van het Corso Theater over aan Stadsarchief Leuven. Na erfgoeddag zal ondergetekende helpen om de inventaris van deze collectie rond te krijgen zodat het materiaal beschikbaar is voor toekomstige theaterwetenschappers. Uit eigen ervaring kan ik bevestigen dat een dergelijk compleet archief van een commerciële uitbater van een zaal als de Corso een grote zeldzaamheid is om aan te treffen in een goed beheerd Stadsarchief. Ik kan dit initiatief dus alleen maar toejuichen.

Letkis in de Corso

Gisteren op gesprek geweest bij de familie Terclaevers en natuurlijk thuisgekomen met een karrenvracht aan verhalen over de Corso. Om er slechts één te noemen: de dikke zuil in de inkom van de huidige kringwinkel is er gekomen omwille van de Letkis. Wie kent er nog de Letkis? Een dansje met telkens drie “hopjes” vooruit. Als je dat met een paar dozijn studenten tegelijk doet begeeft zelfs het sterkste balcon het na een tijdje.

Maar wat was nou die Letkis? Het blijkt dus een traditioneel Fins dansje te zijn, dat in een nieuw jasje gestoken rond 1963 Europa en de hele wereld veroverde. Het ging zelfs niet eens via een populaire film, maar gewoon omwille van de leuke “bunny hop” die iedereen blijkbaar geweldig vond.

Als u het zelf nog eens wil proberen, hierbij een duitse instructievideo. Het ziet er alllemaal heel Boombal-achtig uit.