Categorie: 21ste Eeuw

Over danslindes enzo

Tanzlinde

Danslinde. Het woord alleen al. Ik had er, moet ik eerlijkheidshalve bekennen, ook nog nooit van gehoord. Tot ik een weekje terug een erfgoedkrantje van mijn collega’s uit Aalst onder de neus geschoven kreeg. In Aalst plant men een kersverse ‘etagelinde’ aan in het Astridpark. Boombeheerders Geert Rohaert en Bart Backaert ontdekten deze vorm van leilinde tijdens een reis door Duitsland. Daar werden dergelijke lindes als danszaal ‘in het groen’ ingericht zoals uit dit omstandig wikipedia artikel mag blijken. De oude danslinde van Peesten draagt helemaal mijn hart weg. Een elegante stenen trap leidt de dansers naar de kruin, waar een danszaal van maar liefst 80 vierkante meter op hen wacht, door lover omkraagd. Maar ook in Westerlo, waar heel wat volksdanstradities werden opgetekend, blijkt men over een immense etagelinde te beschikken. Of er ooit onder of in werd gedanst, weet ik niet. Het is zo’n leuk idee dat een Fransman begonnen is met een heuse Europese website over het onderwerp, precies om als inspiratie te dienen en er zelf ééntje te planten. Als mijn tuin groter was, begon ik er onmiddellijk aan. Afspraak op het linde bal over 100 jaar.

Cannamella site online

Engel

De afgelopen dagen hard gewerkt aan een nieuwe site voor Cannamella, een ensemble gespecialiseerd in oude muziek van de 17de en 18de eeuw. Ensembleleider is Aline Hopchet die ook Les Pantalons onder haar hoede heeft, waarvoor we al eerder een site op het net plaatsen. Wie de band live wil meemaken kan dat aanstaande zaterdag op Brossella Folkfestival in de schaduw van het Brusselse Atomium. De band staat aangekondigt om 17u35 op het intieme theaterpodium. De band stelt er haar nieuwe CD voor ‘Ik ben getrouwd met een kwaaie griet dat als ondertitel ‘Lied en leed in de Brusselse liederen uit de 17de eeuw’ draagt. De CD maakt deel uit van een dubbel project met het folkensemble Emballage Kado & Fanfaar en is uit bij het Davidsfonds. Het is festival is gratis.

Reisdagboek van een danshistoricus – Deel 3

Kopenhagen_Tivoli_002

Eenmaal bezocht ik Kopenhagen, hoofdstad van het voormalige Deense rijk. Het contrast met de provincie kan niet groter zijn. Zelfs Frankrijk kent een minder centralistisch bestuur dan Denemarken. Elke hippe kip van het land woont en werkt er. Gezellig samen in een stadje zo groot als pakweg Antwerpen. Alleen kun je er ongeveer geen donder beginnen omdat de prijzen er zo astronomisch hoog liggen. Bovendien werd de mythe als zouden Denen gediciplineerde en goed georganiseerde burgers zijn, meteen ontkracht door een street rave waarin we terecht kwamen. Denk aan Laundry Day in het voornoemde A, maar dan zonder voldoende piscijnen, afvalbakken en blauw op straat. Resultaat: de hele stad ondergezeken, een immens glastapijt met daartussen een massa zatte en uitsluitend blanke Denen die van een barslecht feestje toch nog iets poogden te maken. Maar ja, als je eerst een liter gin per kop binnenslaat wordt het natuurlijk moeilijk. Collectieve binge drinking laat zich slecht verteren ook al heb je zelf al wat op.

Maar wat kwamen we onderweg tegen? Toch niet een echt Tivoli Park zeker! Les Jardins Tivoli, genoemd naar het Romeinse buiten, waar rijke patriciërs hun lustoorden bouwden, werden in Parijs opgericht in 1766, door Simon – Gabriël Boutin, de ‘fermier général’ van Louis XV (als we deze studie mogen geloven ten minste) De tuin heette toen nog niet zo. De naam kwam er pas na de Franse revolutie. Tivoli was een pretpark ‘avant la lettre’ met bals als één van de ‘pôles d’attraction’ bij uitstek. Maar zelfs toen was er al een reuzenrad en een soort achtbaan, kortom ook een soort voorloper van wat we later de kermis zouden noemen. In 1810 wordt een tweede Tivoli geopend maar ca 1830 gaan de zaken defintief op de fles. Niet zonder de naam Tivoli een wereldreputatie te hebben bezorgd. Later in de 19de eeuw wordt het zelfs een heuse ‘franchise’ en dragen wereldwijd pretparken, restaurants, balzalen en zelfs nog cinema’s de magische naam. In K. wordt het huidige park in 1843 geopend. Het is daarmee één van de oudste pretparken ter wereld die nog steeds in bedrijf zijn. Dit prachtige beeld werd in 1922 vanuit een luchtballon genomen.

Spelterini_Tivoli_Copenhagen

Les Climbias

verhaegen_climbias

Een mens vindt niet elke dag “toevallig” een link naar een balorganisatie met traditie. ‘Le bal Costumé des Climbias‘ dat elk jaar met carnaval in Lodelinsart plaatsvindt, is zo’n uitzondering. Het bal bestaat sinds 1893 en is zowel ‘masqué’ als ‘non-masqué’, het heeft zijn eigen dans en dito danswijs en als klap op de vuurpeil een nog vrijwel intakte balzaal. Een mens zou van minder lyrisch worden.