Auteur: Cor Vanistendael

Dance Symposium Oxford 2017

Ik ben net terug van het Annual Oxford Dance Symposium in New College. Het was naar mijn gevoel een heel sterke editie. Twee jaar geleden was ik er al eens bij en het niveau van de lezingen was dit keer gemiddeld een stuk sterker.

Mijn eigen lezing ging over de betekenis en sociale achtergrond bij een reeks dansprogramma’s van een de Société Philharmonique d’Anvers tussen 1814 en 1818. Er zijn er maar een paar van bewaard en ze zijn redelijk uniek die programma’s. Ze zijn enorm gedetailleerd wat betreft de beschrijving van de quadrilles die werkelijk beweging per beweging worden meegegeven ter voorbereiding van het bal. Net zoals in danshandboeken uit die tijd. Bij balboekjes komt dat meestal niet voor en krijg je alleen de naam van de dans. Bovendien worden balboekjes pas populair na 1840. Het is dus een beetje een enigma, maar door dieper te graven in de sociale structuur van de vereniging die ze uitgaf, is het wel enigszins te duiden denk ik.

De slideshow kan ik niet online zetten voor het grote publiek, omdat er archiefdocumenten in te zien zijn, die ik niet geklaard heb voor publiek gebruik op deze site, maar via deze link kunnen jullie wel de lezing her-beluisteren. Veel plezier ermee.

Het verhaal achter de foto

Het komt niet zo vaak voor dat iemand herkend wordt op een foto van 50 jaar geleden. Facebook is een daarin soms behulpzaam, zoals weer eens is gebleken. Enkele dagen nadat ik bovenstaande foto uit het archief van Charles Welis postte, belde Justine Bijloos me enthousiast op. Zij bleek de dame in het witte kleedje op de foto.

De foto werd gemaakt naar aanleiding van een twistwedstrijd die tussen oud en nieuw 1961 – 1962 doorging in De Corso en die zij toen won. Ze won die samen met haar broer (rugnummer 15) die we hier op de foto, helemaal rechts herkennen aan de bar boven in de Corso.

Enkele dagen geleden mocht ik even langskomen om het “echte verhaal” te horen van Mevrouw Byloos. Zij bleek samen met haar broer de onbetwiste twistkampioene van Leuven en omstreken in die jaren. Ze wonnen verschillende wedstrijden, onder meer die van de het Drukkersbal van ’62 zoals deze medaille getuigt.

Broer en zus Byloos leerden thuis dansen van hun moeder die zelf heel getalenteerd was. Ze volgden nooit elders dansles. Hun stijl was apart omdat ze synchroon exact dezelfde bewegingen met armen en benen maakten. Niemand anders deed of kon dat en zo sprongen ze er toch telkens weer uit.

Fotomateriaal: Justine Byloos, Charles Welis

Zaal Marrant

Een tijdje geleden deed ik wat onderzoek naar de ontstaansgeschiedenis van de Corso in het Stadsarchief van Leuven. De bedoeling was om de bouwgeschiedenis van het pand na te gaan en zodoende de wortels van deze danszaal te ontdekken. Het was geen gemakkelijke klus omdat de huisnummers in Leuven voor WOI en tijdens het interbellum regelmatig veranderden. Dat had uiteraard met de grote bouwactiviteit voor 1914 en de brand van Leuven en de heropbouw die na 1918 volgde te maken, maar het maakt het niet gemakkelijker om de juiste dossiers op te vragen.

De Corso werd door Félix Marrant gebouwd in 1901 als danszaal, maar het pand werd zwaar beschadigd tijdens de brand van Leuven. In 1922 volgde dan heropbouw met een volledig nieuwe zaal. De rozetten die je vandaag nog in het plafond aantreft, net zoals de pilaren en de gaanderijen, zijn nog oorspronkelijke elementen. De plannen doen echter vermoeden dat de hele zaal betegeld was. Dat zal wel een prachtig zicht zijn geweest, maar wellicht een ramp voor de akoestiek. De zaal stond toen bekend als Salle Marrant.

Tijdens het interbellum neemt Julien Vandenhoeck de zaal van zijn schoonvader over en er is een vermoeden dat ze onder zijn bewind, minstens een tijdje onder de naam Alcazar werd uitgebaat. Ze was er zeker niet minder populair door, getuige de registratie van de danstaksen tussen 1 mei 1945 en 31 april 1946.

Pas na 1946 wordt de zaal bekend als Corso. Vanaf 1960 wordt ze overgenomen door Eugène Terclavers, nadat hij de zaal al sinds 1950 uitbaatte. Wat dus betekent dat de familie Marrant – Vandenhoeck – de oorspronkelijke eigenaars – in feite de zaal het langste in bezit hebben gehad. Over twee generaties heen bleef ze zowel in bezit en in uitbating tussen 1901 en 1950. Het zou me benieuwen of deze familie nog foto’s of familieverhalen zou hebben over die halve eeuw? Bij deze dus een warme oproep om contact op te nemen met Dans’ant vzw.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Foto’s: Stadsarchief Leuven – dossiernummer in watermerk

Een kopje Corso en ander nieuws

Vandaag een fotoshoot gedaan van een koffiekopje. U leest het goed: een fotokopje in studio gefotografeerd wegens het logo en de sfeer van een kopje koffie in de Corso. Ik had al een zo’n foto via Daniël Delaet, maar ik wilde een compleet wit beeld en dan kan je niet anders dan in een fotostudio.

Het project schiet inmiddels ook goed op. Volgende week dinsdag is er een persconferentie in de kringwinkel. Tegen dan wordt er ook een mega-grote wandposter opgehangen in de vitrine door de mensen van SPIT. Dus wie vanaf dinsdag aanstaande in dat stuk van de Diestsestraat voorbijwandelt, zal er niet meer naast kunnen kijken.

Wie dat wil kan zich ondertussen ook aanmelden op het facebook evenement dat ik voor de gelegenheid heb aangemaakt.

Ondertussen staan we dus weeral in de LVN van deze maand en is het programmaboekje voor Erfgoeddag af en beschikbaar (met dank aan Erfgoedcel Leuven en hun collega’s van de communicatiedienst). Jullie merken het misschien niet heel de tijd, maar er zijn dus bergen werk verzet de afgelopen weken.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…